Konferencja „Wsparcie osób z autyzmem II”
17 września 2013r. w Warszawie w Centrum Konferencyjnym Golden Floor przy Al. Jerozolimskich 123A miała miejsce konferencja upowszechniająca rezultaty projektu pt. „Wsparcie osób z autyzmem II”, który był realizowany przez Stowarzyszenie Św. Celestyna w ramach Priorytetu I, Działania 1.3, Poddziałania 1.3.6 Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki 2007-2013.
W spotkaniu uczestniczyli przedstawiciele Państwowego Funduszu Rehabilitacyjnego Osób Niepełnosprawnych oraz 7 Partnerów – organizacji pozarządowych realizujących w partnerstwie projekt „ Wsparcie osób z autyzmem II”. W trakcie konferencji, jako pierwsza głos zabrała Pani dr Agnieszka Kloskowska-Dudzińska – zastępca Prezesa Zarządu PFRON ds. programowych, następnie wystąpił Pan Krzysztof Kosiński – Zastępca Dyrektora Biura Pełnomocnika Rządu ds. Osób Niepełnosprawnych oraz Pan Robert Jakubowski – Zastępca Dyrektora Wydziału Realizacji Programów.
Każdy z 7 Partnerów przedstawił osiągnięte rezultaty w projekcie. Wystąpienia odbyły się w następującej kolejności:
1. Stowarzyszenie KTA o/ Szczecin
2. Stowarzyszenie Św. Celestyna Mikoszów
3. Fundacja Wspólnota Nadziei
4. ProFuturo
5. SPOA Gdańsk
6. KTA O/Lublin
7. Fundacja Synapsis Warszawa
Nasze Stowarzyszenie przygotowało prezentację z osiągniętymi rezultatami oraz zdjęcia Uczestników biorących udział w projekcie. Po zaprezentowaniu naszych osiągnięć przez mgr Katarzynę Jędrzejewską –Koordynatora projektu głos zabrał rodzic-Pani Grażyna Frys oraz jej syn Piotr, – którzy wzięli udział w realizowanym przez Stowarzyszenie św. Celestyna projekcie. Pani Frys złożyła podziękowania dla Prezes Stowarzyszenia dr n. med. Krystyny Kobel – Buys oraz dla Zespołu Merytorycznego za realizację projektu i pozyskane dzięki temu wielowymiarowe wsparcie dla siebie i cierpiącego na autyzm syna.
PODZIĘKOWANIE
(tekst podziękowania wygłoszonego na konferencji w Warszawie przez Pani Grażynę Frys)
Chciałabym tu, na tej konferencji, złożyć serdeczne podziękowania organizatorom i twórcom projektu „Wsparcie osób z autyzmem II”, organizatorom z Państwowego Funduszu Osób Niepełnosprawnych oraz zespołowi ze Stowarzyszenia św. Celestyna w Mikoszowie w województwie dolnośląskim, – które jako jedyne w tej części Polski podjęło trudy przeprowadzenia tego programu.
Dziękuję terapeutom: pani Edycie Zakrent i pani Barbarze Fajfer , trenerom pracy szczególnie pani Adzie Cisakowskiej , psychologom dla osób z autyzmem pani Zofii Kawończyk-Rabuszko i panu Jarosławowi Frysowi , a także zespołowi wspierającemu rodziny osób z autyzmem: pani psycholog Edycie Czech i pani radcy prawnej Katarzynie Hałajdzie-Deniszczyk .
Wielkie podziękowania dla pani Ireny Staszczyszyn – specjaliście d/s aktywizacji zawodowej i współpracy z pracodawcami za wszelkie działania na rzecz osób z autyzmem w tej nowej dla pracodawców na naszym terenie sytuacji, a także dla pani Katarzyny Jędrzejewskiej kierującej całym projektem.
Na koniec szczególne podziękowania dla pani prezes Stowarzyszenia św. Celestyna dr n. med. Krystynie Kobel – Buys , dzięki której ruszyła II edycja projektu wspierającego dorosłe osoby z autyzmem, w sytuacji, gdy inne organizacje w województwach Polski południowo-zachodniej przeprowadzające pilotaż tego programu nie były w stanie podołać drugiej jego części.
Był to program bardzo wyczekiwany przeze mnie i mojego syna Piotra. Piotr po ukończeniu edukacji szkolnej (już kilka lat temu), potrzebował takiego wsparcia, aby dokonać „transformacji”, próby dostosowania się do wymagań dorosłego życia.
Piotr zrobił duże postępy w Mikoszowie, szczególnie emocjonalne. Miał unikalną szansę zmierzyć się z problemami, z którymi walczy od dzieciństwa.
Szczególnie dziękujemy za poszukiwania odpowiednich dla Piotra form aktywności, zachęcanie do lepszej komunikacji z innymi ludźmi, a przede wszystkim za organizację i indywidualne wsparcie w trakcie stażu rehabilitacyjnego w Zakładzie Aktywności Zawodowej, gdzie Piotr miał unikalną szansę udziału w pracy zespołowej i poradził sobie tylko dzięki temu wsparciu z dostosowaniem do wymogów ZAZ.
Mój syn, po tym programie, był w stanie dostosować się pomimo swojej dużej nadwrażliwości sensorycznej do nowego miejsca i nowych ludzi. Dzięki wsparciu trenera pracy opanował lęk przed trudno dla niego zrozumiałymi zasadami obowiązującymi pracowników.
Jako matka dziękuję tu wszystkim za pomoc w rozwoju społecznym mojego autystycznego syna.
Osoby z autyzmem stale potrzebują odpowiedniego wsparcia. Mają uszy, mają oczy i mają usta, a jednocześnie myślą, mówią i czują inaczej niż my. Nie potrzebują okularów, aparatów słuchowych i protez, ale potrzebują wsparcia drugiej osoby. Wymagania, żeby osoby z autyzmem szybko i bez specjalnej pomocy dostosowały się do otoczenia wynika z niezrozumienia ich potrzeb.
Jeżeli są to osoby autystyczne ze sprzężoną niepełnosprawnością, to, aby mogły utrzymać swoją pracę potrzebują ponad standardowej pomocy trenera pracy, nawet w Zakładzie Aktywności Zawodowej, wsparcia psychologicznego, kontynuacji programów dla dorosłych autystów w dostosowanej formie. Dla nich właśnie potrzebne są nowe miejsca w Zakładach Aktywizacji Zawodowej, których brakuje. Na takiej bazie można dopiero mówić o trwałych działaniach jak samodzielna egzystencja i praca.
Serdecznie dziękuję za uwagę.
Grażyna Frys